Combo tour

Maandag 14-7
Nadat ik gisteravond alvast wat spullen in mijn rugzak had gedaan en mijn camera aan de lader had gelegd ben ik lekker op tijd gaan slapen. Ik had mijn wekker om 5:20 uur gezet zodat ik hier in het hotel nog even snel wat kon ontbijten voordat ik met Flor meeging richting La Fiesta casino.
Ik at wat cornflakes en dronk een kopje thee. Het was wel leuk om te zien dat de prullenbak bij de rancho omgegooid was, blijkbaar heeft hier vannacht een of ander beest rond lopen spoken.
Esley, de dochter van Peter en Flor, moest om 10 voor 7 op school zijn dus zij reed ook mee en we hebben haar eerst afgezet bij school en daarna heeft Flor mij bij het casino afgezet.
Mijn plan om nog bij Denny's te gaan ontbijten ging nu niet door want ik was er rond kwart voor 7, dus een beetje weinig tijd voor mijn pick-up om 7:10 uur am.
Achteraf heb ik tot half 8 gewacht voordat het busje van de tour kwam, ondertussen had ik al de touroperator gebeld om te vragen of ze nog wel zouden komen.

Het busje zat al aardig vol en nadat we nog 2 mensen bij een hotel opgehaald hadden, vertrokken we met 20 personen in totaal als eerste naar de Doka coffee plantage. De tour guide heette Donald en de chauffeur Rodrigo. Het programma van de dag werd verteld en het bleek dat er ook nog ontbijt bij in zat, helemaal mooi. De Doka coffee estate ligt op de heuvels van de vulkaan Poas.

Onderweg heb ik genoten van de omgeving. Ik verbaas me erover hoe slecht de wegen hier zijn en hoe smal de wegen door de bergen zijn. Het is dat je maar vertrouwt op de chauffeur, maar anders denk je echt, waar ga ik in hemelsnaam naar toe? Ik had gelezen dat het nationale park van de Poas vulkaan het drukst bezochte park van het land is, nou, dat kan ik me niet voorstellen met deze wegen er naar toe.
Ik vraag mij echt af hoe de mensen hier leven, de huizen zien er best armoedig uit en de wegen zijn super steil. Je moet echt een goede auto hebben om überhaupt bij je huis te kunnen komen. Het uitzicht op de vallei is echter onwijs mooi en in de verte zie je de stad San José liggen.

Rond half 9 kwamen we aan bij de Doka coffee estate waar een ontbijtbuffet voor ons klaar stond. Ik nam wat roerei, een tortilla, fried plantains, oftewel soort gebakken banaan, watermeloen, mangosap en thee. Voor mij geen koffie, dit lust ik niet, maar ik vind het wel leuk om het proces erachter te zien tijdens deze tour.
Tijdens het ontbijt zat ik alleen maar al snel kwam een man uit Toronto, Canada bij me zitten. Hij was ook alleen dus dan heb je al snel aanspraak. Het was wel gezellig om even te kletsen, hij heeft veel gereisd dus dan heb je altijd wel een leuk gespreksonderwerp.

Na het ontbijt nam de tour guide ons mee naar de plantage waar hij uitleg gaf over het proces van het oogsten, wassen, drogen en roosteren van de koffie. Het schijnt dat de koffiebonen goed kunnen groeien omdat de hoogte op de bergen juist is en de grond goed vruchtbaar is vanwege de vulkanische aarde. Er worden verder ook geen nutriënten gebruikt om de koffie te laten groeien, alleen maar materiaal om ervoor te zorgen dat de planten niet beschimmelen. 
Een koffieplantje begint altijd als twee kleine ronde blaadjes die uitgroeien tot 2 takken met rechte bladeren eraan. Als deze plant een jaar oud is wordt deze in de grond gezet om te kunnen groeien. In het begin zijn de koffiebonen nog groen maar des te verder ze rijpen veranderen ze naar een rode kleur. De bonen worden met de hand geplukt en pas vanaf een bepaalde grootte worden ze van de plant gehaald, dit werk wordt allemaal met de hand uitgevoerd.

De werknemers moeten kisten vullen van 12 kg bonen per stuk. Elke keer dat zij een volle kist afleveren ontvangen zij 2 dollar. Een goede plukker kan per dag 15-20 kisten vullen, dus een salaris van 40-60 dollar verdienen. Als de bonen geplukt zijn dan worden ze gewassen en wordt de schil eraf gehaald. Als het ware zijn dit twee lagen, er zit ook een plaklaagje aan die weg gewassen moet worden. Na het wassen worden de bonen te drogen gelegd, dit gebeurt eerst buiten in de zon voor 2 dagen en dan evt. nog in droogovens.

Als de bonen gedroogd zijn worden ze geroosterd en hier wordt bepaald welke 'smaak' de koffie krijgt, dus light, medium of dark roast. Bij een temperatuur van 120 graden Celcius worden de bonen geroosterd voor  resp. 15, 17 en 20 minuten. Des te langer geroosterd, des te sterker de smaak van de koffie en minder cafeïne, uiteindelijk is dit maar 0,5%  minder. Ook wordt er uitleg gegeven over decaffeïneren van koffie. Dit gebeurt alleen in Duitsland, zij hebben een patent op de methode en de bonen worden dus heen en weer getransporteerd.

Na deze uitleg liepen we naar de gift shop waar uiteraard koffie geproefd kon worden en je kon koffiebonen met chocolade eromheen proeven. Deze waren erg lekker dus heb ik een zakje meegenomen.
Hierna ging de tour verder naar de Poás vulkaan, nog verder de berg op over wederom smalle en steile weggetjes. Helaas werd het des te hoger we kwamen des te bewolkter. Op de parkeerplaats aangekomen heb ik mijn regenjas maar aangedaan want we zaten midden in de wolken en het regende dus ook.
We wandelden gezamenlijk naar de krater en hier hadden we een uur de tijd om rond te kijken, helaas viel er niet veel te zien :(. Ook al had dit wel iets magisch, zo tussen de wolken. Je kon ook nog naar een meer lopen over een steil pad. Dit heb ik gedaan, maar hier helaas ook geen uitzicht.

Ik ben nog een poos gaan kijken bij de krater en soms leek het alsof de wolken even weg gingen, maar jammer genoeg was dit niet zo. Wel hing hier ook de kenmerkende geur van het zwavel in de lucht, typerend voor een vulkaan.

Zien jullie de krater, haha

Om 12 uur vertrokken we met de bus richting de La Paz watervallen. Onderweg maakten we nog een korte tussenstop bij een winkeltje langs de weg waar we aardbeien en kaas te proeven kregen, lokale producten die hier o.a. op de berg groeien. Je kon vanaf hier ook verschillende aardbeienplantages zien liggen. De aardbeien waren erg lekker en ze waren vol lof over de kaas, nou dit was net Babybell. Er kan niets tippen aan gewoon lekker Hollandse belegen kaas.

De bui barstte los terwijl we in de bus zaten, dit past wel bij het regenwoud waar we naar toe gingen en het kwam echt met bakken uit de hemel. We reden ook nog over de continentale grens van het land, aan de ene kant van de berg stroomt al het water naar de Atlantische oceaan en alles aan de andere kant naar de Grote oceaan. Bij de La Pazz watervallen aangekomen goot het nog steeds. We konden op eigen gelegenheid langs de vogelkooi, apen, vlinders en kolibries lopen. Ik was blij met mijn paraplu, maar het had nu wel genoeg geregend. Bij de vogelkooi heb ik mijn eerste 'echte' toucan gezien, mooie vogels!
De apen hadden er door de regen niet zoveel zin en zaten verscholen in een hoekje. De vlindertuin was erg leuk om te zien, hierbinnen merkte je niet echt temperatuurverschil met buiten zoals dat in Nederland wel het geval is. Ondanks dat het regent is het buiten niet echt koud. Een voordeel was ook dat je even droog liep.
Het is mij nu gelukkig wel gelukt om kolibries op de foto te zetten.

Halverwege de tour ligt een mooi restaurant waar we van een lunchbuffet gebruik konden maken. Heerlijk! Patat met mayonaise, kipdrumsticks, soort spareribs, salade met ranch dressing, pasta met een lekkere saus en vers fruit. Ik heb er even flink van genoten, haha.
Om half 3 ging de tour weer verder naar de andere kant van het park waar de katachtigen zich bevonden net als de kikkers, slangen en de watervallen. Gelukkig was het opgehouden met regenen, wel vielen nog veel druppels uit de bomen maar dit is niet zo erg. Er waren jaguars, poemas en een soort schattige kleine katjes die gevaarlijk zijn, margay's. Bij de kikkers was het lastig om ze te spotten maar gelukkig hing er een kaartje aan de plant waar zich een kikker bevond. Er waren ook giftige kikkers, die zien er wel erg mooi uit maar ze zijn al giftig als je ze alleen maar aanraakt.

Hierna was het tijd om naar de watervallen te gaan. Wauw, dit was echt onwijs mooi. Zo door het regenwoud lopen en dan met de trappen naar de uitkijkplateau's gaan. Er waren in totaal 3 verschillende watervallen die in elkaar overliepen. Echt een prachtig gezicht en geluid zo in het regenwoud met geluiden van de beesten op de achtergrond.

Bij het eindpunt van de tour zat een giftshop waar ik nog een souvenir voor thuis kocht en hierna vertrokken we met de bus weer terug naar de ophaallocaties.
Om kwart over 5 werd ik weer afgezet bij het casino. Er waren geen taxi's in de buurt dus ik ben, als brutale Hollander, gewoon bij het Holiday Inn hotel naar binnen gelopen en gevraagd of ze daar een taxi voor me wilden regelen. Tuurlijk, geen probleem. Een paar tellen later stond er een luxe busje voor de deur die mij terugbracht naar Dos Palmas La Garita. De chauffeur Jesus was erg aardig en hij was de eerste Costa Ricaan die een opmerking maakte over het voetbal toen hij hoorde dat ik uit Nederland kom. Hij vond Arjen Robben een erg goede speler, haha. De chauffeur wist niet helemaal waar hij naar toe moest en nadat hij de afslag voorbijreed zijn we omgekeerd en heb ik de route maar verteld. Hij gaf nog zijn nummer, voor als ik nog een keer een taxi nodig had of evt. ergens een trip naar toe wilde maken, altijd handig.
Rond 6 uur was ik weer terug bij het hotel en hier heb ik de boodschappen opgeruimd die Flor voor ons gehaald had. Anne was ook nog steeds niet terug, maar die kwam een half uurtje later thuis. Ze had een hele leuke tijd gehad bij Manuel Antonio, daar heb ik ook zin in nu ik de foto's gezien heb.
Ik ben alvast het verhaal gaan typen en begonnen met het uitzoeken van de foto's.
De hele dag ben ik niet gestoken door muggen en ik zit nog geen kwartier achter de laptop buiten en ik heb er al weer een paar muggenbulten bij :(.
Ik zat nog vol van de lunch dus ik heb geen eten meer gemaakt. Flor heeft wel tonijn in blik meegenomen, dus ik denk dat ik morgen voor de lunch lekker tonijnsalade ga eten. Mmmm.

Voor nu welterusten en tot het volgende verhaal!